Hello buddies,

De afgelopen maand is erg druk geweest en ik heb me geen moment hoeven te vervelen. Ik ben ondertussen helemaal gewend aan mijn leventje hier in Canada en ik begin me te beseffen dat de tijd echt vliegt!

Op zaterdag 24 september was het homecoming: de eerste wedstrijd van het football team in het nieuwe collegejaar. Dit is gelijk de leukste wedstrijd van het jaar, omdat alle studenten van tevoren al beginnen met drinken en vervolgens bezopen op de tribune gaan zitten. Goed voorbeeld doet volgen, dus wij als internationalen hebben gewoon vrolijk mee gedaan. Een paar Canadese meisjes organiseerden een pancake ontbijt waar we allemaal voor waren uitgenodigd. Iedereen had drank meegenomen om de ochtend mee te starten, dus terwijl de pancakes werden gebakken werden de eerste biertjes al open getrokken. Ik ben tot de conclusie gekomen dat een bacardi cola als ontbijt niet helemaal mijn ding is; wat was dat smerig zeg! De pannenkoeken waren daarentegen erg lekker (met maple syrup, hmm) en ook de sfeer zat er goed in. Een paar drankjes later werd het tijd om naar de wedstrijd te gaan. De weg erheen was al hilarisch, omdat iedereen al wat drankjes teveel op had en dus ook erg vrolijk was. Het weer was heerlijk dus ook dat mocht de pret niet drukken. De wedstrijd zelf bleek een grote anticlimax te worden. De gryphons (team van Guelph) begonnen goed en stonden met de rust met 10 - 0 voor. Na de rust gaven ze echter alles uit handen en uiteindelijk verloren ze met 10 - 37. Echt belachelijk was dat en tegelijk pijnlijk om te zien. Wat een nederlaag! Na de wedstrijd gingen de feestjes gewoon door. Aan het einde van de avond gingen er nog veel mensen naar een kegger (feestje waar ze een fust bier hebben die leeggedronken moet worden), maar ik had het eigenlijk wel weer gezien en ben verstandig naar mijn bedje gegaan.

Een week later stond er weer een hoogtepunt op het programma: Christianne en ik gingen met AIESEC Guelph naar OARC (Ontario Atlantic Regional Conference) in Ottawa om daar een weekend trainingen te volgen en feestjes te hebben met AIESECers uit heel Ontario en Atlantic. Vrijdagochtend gingen we vol goede moed en met heel veel zin naar de bus die ons naar Ottawa zou brengen. Toen we een gele schoolbus zagen naderen zonk de moed me in mijn schoenen. Die bus ziet er van de buitenkant leuk uit maar is gemaakt voor basisschool kinderen en dus niet bepaald comfortabel. Ottawa is meer dan 6 uur rijden dus ik keek er niet echt naar uit om zo lang in die bus te zitten. Uiteindelijk viel het mee, de reis ging snel en we hadden in de bus al veel nieuwe mensen ontmoet. Toen we aankwamen in het hotel in Ottawa dachten Chris en ik in eerste instantie dat we op het verkeerde continent waren beland: de meerderheid van de mensen op de conferentie was van Chinese afkomst! Tijdens de conferentie heb ik een hele andere kant van de Chinezen gezien dan wat ik gewend was: zowel de eerste als de tweede avond waren er Chinese meisjes aan het overgeven in mijn kamer omdat ze teveel hadden gedronken. Ik heb nog nooit zoveel dronken en dansende Chinezen gezien als in dat weekend. De conferentie was verder zeer geslaagd, het was echt geweldig. Ontzettend veel nieuwe mensen ontmoet die allemaal even aardig en enthousiast waren. Ook heb ik de mensen van AIESEC Guelph veel beter leren kennen. De feestjes waren zo ontzettend leuk, iedereen ging uit zijn dak en niks was te gek. Het enige minpuntje was dat de feestjes om 2 uur al afgelopen waren (hier stopt alles altijd om 2 uur, echt maf). De tweede avond na het feest heb ik mijn eerste poutine geprobeerd. Poutine is een bak met frietjes waar ze jus en kaas overheen gieten. Iedereen hier vind het geweldig maar ik was niet echt zwaar onder de indruk. Het was wel lekker maar het schuldgevoel nadat ik die bak naar binnen had geschoven was veel groter. De trainingen op het OARC weekend waren ook erg leuk en waren erg motiverend om weer actief te worden binnen AIESEC. Het was geweldig om weer zo bezig te zijn met AIESEC. Het was een slopend weekend (rond 4 uur in je bed en om 8 uur weer aan het ontbijt) maar het was het allemaal waard. In de bus terug heb ik hele stukken krom gelegen van het lachen. Chris en hebben de hele weg gekletst met 2 Canadese jongens en omdat we zo moe waren was ons Engels op een uiterst laag niveau. Daardoor begrepen ze 9 van de 10 keer iets anders dan we zeiden. Ik kan het niet echt uitleggen maar het was echt zo erg dat we ons echt moesten schamen. Zie de foto's voor een goede sfeerimpressie van het OARC weekend.

Vorige week was het Thanksgiving weekend en ik was uitgenodigd door Kate, een Canadese vriendin die ik heb leren kennen via Rianne, om een weekend mee te komen naar haar familie. Ik ben echt een onwijze geluksvogel want Kate woont in Bruce Peninsula, een groot natuurgebied op ongeveer 2 uur rijden van Guelph. Het weer voor het weekend was ook nog eens super, 24 graden met zon en een strakblauwe lucht. Vrijdagavond gingen Kate, haar vriend Lucas en ik met de auto naar haar familie. Ik werd met open armen ontvangen door haar familie en ik voelde me meteen op mijn gemak. Haar moeder Jody had eten voor ons klaargemaakt en het was heerlijk om weer even in een soort familiesetting te zijn en een moeder te hebben die voor je kookt en voor je zorgt. Ik had ook een eigen kamer met een groot 2 persoonsbed en een eigen badkamer dus dat was zeker niet verkeerd. Op zaterdagochtend zijn Lucas en ik naar de manege gegaan waar het paard van Kate staat. Ik mocht ook een stukje rijden en dat was heel leuk omdat ik nog nooit op een paard had gezeten. In de middag gingen we met de hele familie naar Balmy Beach, een supermooi zandstrand aan Lake Huron. Het was daar ontzettend mooi. Lake Huron is zo groot dat het lijkt of je aan zee bent. De bomen zijn daarnaast in alle herfstkleuren wat een prachtig gezicht is. Ik kon het natuurlijk niet laten om een duik te nemen en gelukkig werd ik vergezeld door Kate. Het water had echt de temperatuur van de Noordzee in de winter, suuuuuuper koud dus. Maar omdat het buiten 24 graden was waren we ook zo weer opgedroogd. Op zondag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik daarna met Kate gaan winkelen. Om 2 uur waren we terug in huis omdat we die middag het Thanksgiving diner zouden hebben. Jody had heel veel gekookt, met als kers op de taart natuurlijk een kalkoen. We hebben lekker gesmuld en ik vond het heel speciaal dat ik erbij mocht zijn, omdat het echt zo'n familieding is net als kerst. Na het eten mocht ik met de vader van Kate mee op de motor om een stuk door Bruce Peninsula te rijden. Dat was echt heel gaaf. Het weer was super, de bomen hadden alle kleuren en de landschappen waren schitterend. We hebben meer dan 2 uur rondgereden en haar vader heeft me alle mooie plekken van het gebied laten zien. Dat zal ik echt nooit meer vergeten. Toen we terug kwamen heeft het broertje van Kate voor mij en Lucas een Elvis Presley optreden gedaan. Lachlan is verstandelijk gehandicapt en een groot fan van Elvis. Hij wilde zo graag voor mij optreden en hij had de hele middag geoefend. Hij was helemaal verkleed als Elvis en hij ging er helemaal in op. Was echt leuk om te zien. 's Avonds zijn we naar de buren van Kate gegaan om daar nog even gezellig buiten te zitten. De buurvrouw geeft iedere avond eten aan wasberen dus iedere avond hebben zij wasberen in de tuin die om eten komen schooien. Ik heb de wasberen eten gevoerd en ze kwamen ontzettend dichtbij. Die beesten zijn echt supermooi en ook heel leuk om naar te kijken. Het was een hele geslaagde avond en de wasberen maakten het extra speciaal. Maandag heeft Kate me meegenomen op een watervallen tour. We hebben de 4 grootste watervallen van de omgeving bezocht en we zijn naar een mooi stuk strand geweest. Dat was echt het ultieme vakantiegevoel, lekker klimmen in de bossen met een t shirtje en een korte broek. De watervallen waren echt indrukwekkend en lagen steeds midden in de bossen (in tegenstelling tot de Niagara Falls, die zo toeristisch zijn als maar zijn kan). 's Avonds zijn we na het eten weer richting Guelph vertrokken. Ik ben zo blij dat ik mee ben gegaan naar Kate, haar familie is zo lief en ze hebben me zo liefdevol ontvangen. Haar ouders hebben me uitgenodigd om nog eens terug te komen in de winter en ik ga zeker proberen dat te doen.

Naast al deze leuke weekendtripjes moet ik natuurlijk ook gewoon studeren. Het studeren komt me nu een beetje de neus uit omdat je hier gigantisch veel moet inleveren. Het doet me echt denken aan de middelbare school! Iedere dag zit ik in de bieb om al mijn assignments te schrijven en ik had gister 4 (!) groepsafspraken voor groepswerk. De doordeweekse dagen zijn dus best pittig en ik moet echt veel doen om alles op tijd af te krijgen. Deze week had ik ook nog eens midterms dus ik had deze week haast geen sociaal leven meer. De komende weken zijn iets rustiger, maar omdat papa, mama, Gijs en Daan donderdag komen moet ik zorgen dat ik alles al eerder af heb.

Over 2 uurtjes ga ik richting het Oktoberfest in Kitchener. Dit is het grootste Oktoberfest na Munchen (tenminste dat beweren ze hier bij hoog en laag). We gaan met een groep van zo'n 10 internationalen en het beloofd heel leuk te worden. Slaapplaatsen zijn geregeld dus we hoeven morgen pas weer terug te komen. Heb er zin in!

Tot snel!

Groetjes